In 1967 werd James Hiram Bedford, voormalig hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Californië-Berkeley, de eerste persoon die cryonische bewaring onderging. Bedford, die in januari 1967 overleed aan nierkanker, blijft bevroren in de tijd, wachtend tot de wetenschap de oudste droom van de mensheid inhaalt: de dood verslaan.
De term cryonics komt van het Griekse woord krýos , wat « ijzig koud » betekent. Cryonics is het proces waarbij menselijke lichamen bij extreem lage temperaturen worden bewaard in de hoop ze in de toekomst weer tot leven te wekken. Het concept is gebaseerd op de overtuiging dat als iemand vandaag aan een ongeneeslijke ziekte overlijdt, hij of zij « ingevroren » kan worden en later weer tot leven kan worden gewekt wanneer medische vooruitgang een remedie biedt. Deze staat van bewaring wordt cryonische suspensie genoemd .
Om de wetenschap achter cryonics te begrijpen, denk aan de verhalen van mensen die in ijskoude meren zijn gevallen en bijna een uur onder water bleven voordat ze werden gered. In sommige gevallen overleefden deze mensen omdat het ijskoude water hun stofwisseling en hersenactiviteit aanzienlijk vertraagde, waardoor hun lichaam in een soort schijndood terechtkwam, waarbij de zuurstofbehoefte drastisch werd verminderd.
Cryonisme verschilt echter op belangrijke punten van dergelijke accidentele conservering. Ten eerste is het illegaal om cryonische suspensie toe te passen op levende personen. Iemand moet eerst officieel dood verklaard worden – wat betekent dat zijn hart gestopt is met kloppen – voordat het proces kan beginnen. Maar als iemand dood is, hoe kan hij dan ooit weer tot leven gewekt worden?
Wetenschappers op dit gebied beweren dat « legaal dood » niet synoniem is met « onomkeerbaar dood ». Wettelijke dood verwijst naar het stoppen van de hartslag en bloedsomloop, terwijl totale dood pas optreedt wanneer alle hersenactiviteit permanent is gestopt. Cryonics is gericht op het behoud van de resterende cellulaire hersenfuncties op het moment van de wettelijke dood, waardoor het individu theoretisch gezien gereanimeerd kan worden wanneer wetenschap en technologie voldoende gevorderd zijn om de schade veroorzaakt door de dood en het invriezingsproces te herstellen.
