Gena glimlachte breed: — We krijgen een baby. Dus mam, maak je klaar om oma te worden!
Deze woorden ontketenden een golf van emoties bij Anna Nikolaevna. De tranen stroomden over haar wangen; ze omhelsde afwisselend haar zoon en Lena, en barstte vervolgens weer in tranen van vreugde uit. Op een gegeven moment, volkomen onverwacht voor iedereen, verklaarde ze resoluut:
– Oké, ik blijf hier een paar weken. Ik moet wat dingen kopen en je helpen met installeren. Sasha, je hebt me al een tijdje een nieuwe auto beloofd, hè? Nou, koop hem dan! En een grote, zodat ik alles mee kan nemen wat de kleindochter nodig heeft voordat ze – of hij – komt. We nemen Lena zeker mee terug naar de stad – laat haar maar in een goede kliniek bevallen.
Ze bleef aanwijzingen geven, maar de mensen om haar heen konden hun gelach niet bedwingen. Anna Nikolaevna bloosde lichtjes.
– Tja, ik wil gewoon het beste!
Lena kwam naar haar toe en omhelsde haar: – Ik zal naar je luisteren. Gena weet niets van deze zaken, en ik ben een beetje bang.
Anna omhelsde haar teder: — Wees niet bang, ik ben er altijd voor je.
