Emily’s nalatenschap
Na hun huwelijksreis gebruikten Emily en Marco hun huwelijksgeschenken om « The Silent Table » op te richten, een kleinschalige ontbijtservice voor dakloze veteranen.
Geen reclameborden, geen pers, alleen warm eten en menselijke waardigheid.
Victor is nooit meer teruggekomen, maar Emily ontving elke maand een ansichtkaart uit een andere staat. Op elke kaart stond dezelfde boodschap: « Elk ontbijt is een groet. Dank u wel. »
Op hun eerste jubileum keerden de twaalf mariniers terug in burgerkleding, elk met een bloem in de hand. « We zullen om de beurt vrijwilligerswerk doen, » zei de kapitein. « Deze erfenis zal niet vergeten worden. »
Emily’s eenvoudige vriendelijkheid groeide uit tot een beweging. Veteranen uit de hele stad ontdekten dat er een plek was waar niemand vragen stelde – ze kregen gewoon een maaltijd aangeboden. Boven de serveertafel had ze Victors briefje ingelijst.
« Dank u wel dat u mij als persoon ziet. »
En daaronder voegde Emily toe:
“Iedereen die hier zit, heeft een verhaal dat het verdient om gehoord te worden.”
Als je gelooft dat een simpele maaltijd een leven kan veranderen, typ dan « Ik zal vriendelijk leven ».
