Ik zweeg een tijdje en antwoordde toen kalm:
« Mam, ik ben niet meer boos. Maar ik heb hier nu mijn eigen leven. Als ik terugga, is alles weer hetzelfde als voorheen. »
Ze huilde en hield mijn handen stevig vast:
– Als je me vergeeft, voel ik me al opgelucht…
Ik knikte lichtjes. Ik vergeef, maar ik kom niet terug. Ik heb ervoor gekozen om in het klooster te blijven, te blijven naaien en beroepsopleidingen te openen voor de jongeren van het dorp.
Mijn verhaal verraste velen. Van een vernederde schoondochter die uit haar huis werd gezet, wist ik mezelf te herpakken en een nieuw leven op te bouwen.
Ik leerde dat weggaan soms de meest diepgaande les is voor degenen die ons pijn hebben gedaan. En vergeven betekent niet vergeten, maar loslaten en vrede vinden in je hart.
