Ik geloofde dat de reis om Luke’s familie te ontmoeten een mooi begin zou zijn, misschien zelfs een aanzoek.
Luke en ik waren al meer dan een jaar samen, hadden al verschillende carrièreveranderingen doorstaan en spraken openhartig over de toekomst.
Halverwege de vlucht vroeg Luke me echter om iets te doen wat ik niet kon geloven: doen alsof ik Japans was in plaats van Chinees, om indruk te maken op zijn grootmoeder, die volgens hem een voorkeur had voor Japanse vrouwen.
Hij presenteerde het als onschuldig en strategisch, en beloofde zelfs dat het een grote erfenis zou kunnen opleveren.
Maar wat hij eigenlijk vroeg, was dat ik zou uitwissen wie ik werkelijk was, dat ik mijn identiteit zou inruilen voor zijn mogelijke gewin.
Ik zei hem kalm nee. Ik kon niet liegen over mijn afkomst – niet voor geld, niet voor de liefde, zelfs niet voor iemand met wie ik ooit mijn leven wilde delen.
Toen we aankwamen, werd ik door zijn familie hartelijk en vriendelijk ontvangen. Even dacht ik dat het misschien een misverstand was.
Maar toen we aan het avondeten zaten en zijn moeder naar mijn naam vroeg, sprong Luke in het gesprek en stuurde het gesprek naar zijn fantasie.
En toen het dessert kwam, bracht hij een toost uit en verklaarde dat ik “Japans was, precies zoals oma altijd had gedroomd.”
Op dat moment viel alles in mij op zijn plek.
Ik heb niet geschreeuwd.
Ik stond op, vertelde de waarheid en maakte duidelijk dat ik niet medeplichtig zou zijn aan een leugen – niet voor zijn grootmoeder, niet voor hemzelf en niet voor welke erfenis dan ook.
Sumiko, zijn grootmoeder, verraste mij.
Ze bekritiseerde Luke’s manipulatie en bevestigde dat haar etniciteit haar nooit interesseerde, alleen het karakter.
Wordt vervolgd op de volgende pagina 👇
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
Advertentie
