Deel 3 – Het oordeel
Toen ze wakker werd, was het licht te fel. Het gezoem van de tl-lampen drong door tot in haar hoofd.
Ze lag in een ziekenhuisbed. Metalen nietjes hielden haar hoofdhuid op zijn plaats. Haar hoofd klopte synchroon met de hartslagmeter.
Greg zat naast haar, verdiept in zijn telefoon.
‘Je bent deze keer te ver gegaan,’ zei hij koud.
Hij legde haar uit dat ze gevallen was. Dat ze hallucinaties had gehad.
Toen ze probeerde te protesteren, kneep hij zo hard in haar hand dat het pijn deed.
‘Als je zegt dat ik je pijn heb gedaan, zeggen ze dat je gek bent,’ fluisterde hij. ‘En dan sluiten ze je op.’
Maar de dokter zag de blauwe plekken. Duidelijke sporen van een aanval.
Hij vroeg Greg te vertrekken.
Vervolgens onthulde hij het bestaan van de camera’s. De video. Het geluid.
Een uur later werd de waarheid in 4K onthuld.
De video liet alles zien: de kreten, het getrek, de val. Geen enkele twijfel mogelijk. Geen mogelijkheid tot liegen.
Greg werd geboeid.
Mia bleef stil.
Zes maanden later verliet ze het gerechtsgebouw als een vrije vrouw, in vrede met zichzelf.
Ze keek omhoog naar een straatcamera en glimlachte.
Het was niet langer een oordelende blik.
Hij was getuige.
Het einde.
