Op zoek naar een antwoord
Ik durfde het niet aan te raken, maar nieuwsgierigheid overwon de walging. Ik hield mijn adem in, hurkte neer en maakte een foto met mijn telefoon. De geur was ondraaglijk – ik moest een stap achteruit doen voordat mijn maag zich omdraaide.
Eenmaal binnen zocht ik online naar ‘rode slijmerige paddenstoel die naar rottend vlees ruikt’.
Binnen enkele seconden verscheen het antwoord op mijn scherm – en het deed mijn huid nog meer kruipen.
Het wezen in mijn tuin was geen stervend dier of iets buitenaards. Het was iets dat Anthurus archeri heette, beter bekend als de Devil’s Fingers.
Een gruwelijke schoonheid van de natuur
Volgens wat ik heb gevonden, is dit vreemde organisme helemaal geen wezen – het is een schimmel. Oorspronkelijk afkomstig uit Australië en Tasmanië, heeft de Devil’s Fingers zich verspreid naar Europa, Amerika en daarbuiten.
Het begint zijn leven onschuldig genoeg, als een kleine, witte, ei-achtige vorm verborgen onder de grond. Dan, op een dag, barst het open – vrij letterlijk – en komen er felrode tentakels uit die zich ontvouwen als klauwen of vingers die uit de aarde reiken.
Die « vingers » zijn bedekt met een vuile, slijmerige laag die bekend staat als gleba, die een krachtige stank van bederf afgeeft. Het is de manier van de natuur om vliegen en andere insecten te lokken. De insecten komen, aangetrokken door de geur van aas, en nemen de sporen van de paddenstoel mee, waardoor hij zich kan voortplanten.
Dat klopt: de geur is opzettelijk. De schimmel bootst de geur van rottend vlees na om de wezens te misleiden die hem helpen overleven.
Wat een grotesk soort genie kan de natuur hebben.
