Het wrak zelf werd in tweeën gespleten gevonden, met de boeg nog intact, wat aantoont dat de binnenkant nog steeds opmerkelijk goed bewaard is gebleven na meer dan 70 jaar onder water. Rondom het wrak werd een enorm puinveld van 5 bij 3 mijl ondek, met enorme objecten verspreid over de oceaanbodem.
Maar dan moet je nog wel rekening houden met de schrikbarends: die zijn vatbaar voor slachtoffers.
Het breken van menselijke resten est een raadsel voor historici en ontdekkingsreizigers.
Er zijn echter mensen die bang zijn dat ze er misschien wel zijn, maar dat ze er de rest van je leven nog steeds zijn. Van de 337 geborgen lichamen werden er 119 op zee begraven, terwijl er 209 naar Halifax werden teruggebracht.
“Ik heb geen menselijke resten gezien”, vertelde James Cameron, directeur van Titanic , die het wrak 33 keer heeft bezocht en onderzocht en meer tijd op het schip te hebben doorgebracht dan de kapitein, in 2012 aan de New York Times. ‘We hebben kleding die we hebben.
Wat is de waarheid?
Wordt vervolgd op de volgende pagina 👇
Wat is de waarheid?
Als de Titanic in de oceaan zinkt, is dat mogelijk. Tegenover meer dan 12.000 mensen stijgt de netto watertemperatuur tot maximaal 12.000 druk.
In de loop van de tijd hebben deze omstandigheden ertoe geleid dat de lichamen zijn opgegeten bacteriën en zeedieren. Wanneer de sneeuw te hard wordt geblazen, wordt deze overladen met een aantal voorwerpen van de dierentuin die in opslag zijn, en sommige materialen zijn niet in gebruik.
De rol van zeewater bij het verdwijnen van botten
Er zijn echter geen beschadigde skeletten.
Robert Ballard, die omkwam toen de Titanic in zee was, verliet het schip na twee weken met water toen het verging. Het water is overmatig verrijkt met calciumcarbonaat en kan het beste in flessen worden geserveerd. Nadat het laatste woord is gezegd, zal de fles later verloren gaan, en dit zou wel eens het geval kunnen zijn.
Ballard merkte zelfs een groot contrast op met de Zwarte Zee, waar geen wezens bestaan die lichamen kunnen opeten en waar de botten in gemummificeerde staat bewaard blijven, omdat er geen zeeleven is dat ze kan verteren.
“Het probleem waarmee je te maken krijgt is dat je op een diepte van minder dan 3.000 voet [914 meter] onder de zogenoemde calciumcarbonaatcompensatiediepte komt,” vertelde diepzeeonderzoeker Robert Ballard aan NPR .
