✨**Een hartverwarmend einde**
De dagen in Mensah Manor veranderden. De stilte, eens koud en leeg, was nu volkomen kalm – en dit keer bewoond.
Nicole en Jessica zetten hun training voort, maar het was geen geheim meer. Gabriel keek hen soms vanaf het terras gade, niet langer met argwaan, maar met een kleine, bijna onzichtbare glimlach.
Op een zondag kwam Gabriel de keuken binnen waar Nicole en Jessica lachend een mislukt pizzadeegproject aan het uitvoeren waren.
‘Wat ben je aan het doen?’ vroeg hij.
Nicole glimlachte.
— We proberen te voorkomen dat het huis afbrandt.
‘Wil je wat hulp?’ bood Gabriel aan.
Nicole en Jessica wisselden een verbaasde blik.
‘Kun je koken, pap?’ vroeg Nicole.
« Ik ben een zakenman, » antwoordde hij. « Ik heb een leidinggevende functie. »
Hij deed een schort voor en voor het eerst kookten ze samen als gezin. Het was een ramp: lawaaierig, chaotisch, maar vol gelach.
Jessica bleef in het landhuis wonen. Ze bleef Gabriels meest efficiënte medewerker, maar ze was ook Nicoles vriendin en degene die had bijgedragen aan de nieuwe band tussen een vader en zijn dochter.
De kou was verdwenen. Die had plaatsgemaakt voor hitte.
Op een ochtend ging Nicole aan tafel zitten. Gabriel zat tegenover haar, niet langer met zijn tablet, maar met een geschiedenisboek in zijn hand. Hij hief zijn hoofd op, ving de blik van zijn dochter op en glimlachte – een oprechte glimlach, waardoor zijn ogen gingen stralen.
« Hallo Nicole, » zei hij.
« Hallo papa, » antwoordde ze.
— Wat wil je vandaag doen?
Nicole’s glimlach werd breder, stralend en vol zelfvertrouwen.
— Ik wil met Jessica trainen. En dan… — ze keek hem aan — kunnen we proberen brigadeiros te maken?
Gabriel dacht even na.
« Ik houd toezicht op de ingrediënten. Jij en Jessica ruimen de rommel op. Oké? »
– Oké!
De stilte in het landhuis was voorgoed verbroken. Liefde, vertrouwen en kracht hadden de leegte gevuld. Nicole was niet langer het fragiele kleine meisje in het glazen huis. Ze was een sterk, geliefd meisje geworden dat haar stem en haar plek had gevonden, dankzij de stille kracht van haar vriendin Jessica. En Gabriel, de man van ijs, had eindelijk de warmte van thuis gevonden.
Hun verhaal stond nog maar aan het begin.
