Ethan lachte. “Ja! Clara zegt dat dansen niet alleen met je benen is—het is met je hart.”
Even kon Alexander niet praten. Clara ‘ s woorden weerklonken in zijn geest, dieper dan ze waarschijnlijk van plan was.
Hij schraapte zijn keel. “Dank je, Clara. Je kunt… doorgaan.”
Ze aarzelde, keek hem aan om toestemming, en nam toen zachtjes Ethan ‘ s handen weer. De muziek zwol op, en al snel draaide de jongen weer in zijn stoel, Clara begeleidde hem alsof hij een prins was op een koninklijk bal.
Vanaf de deur keek Alexander stilletjes toe. Het gelach van zijn zoon vulde de kamer als zonlicht dat door zware wolken brak, en voor het eerst in lange tijd voelde Alexander iets in hem verschuiven.
Die avond, toen Clara Ethan in bed stopte, bleef Alexander in de gang, luisterend naar hun stille gesprek.
“Denk je dat ik ooit staand zal dansen?”Vroeg Ethan.
Clara glimlachte zachtjes. “Ik denk dat je dat al doet.”
Alexander ‘ s borst werd weer gespannen. Het waren niet de dure behandelingen of geavanceerde technologie die Ethan hoop hadden gegeven-het was vriendelijkheid. Iets wat hij veel te lang over het hoofd had gezien.
“Clara,” zei hij, ” je hebt mijn zoon iets gegeven wat geen enkele hoeveelheid geld kon kopen. Je hebt hem weer tot leven gebracht. Dat kan ik nooit terugbetalen.”
“Je hoeft me niet terug te betalen,” zei Clara zachtjes. “Ik geef om hem. Dat is alles.”
Alexander schudde zijn hoofd. “Ik denk dat je moet blijven. Niet alleen als onze dienstmeid. Als Ethan ‘ s metgezel… en als deel van deze familie, als je het wilt accepteren.”
Clara ‘ s ogen vulden zich met tranen. “Ik zou vereerd zijn.”
Vanaf dat moment voelde het herenhuis minder als een koud monument voor rijkdom en meer als een thuis. Ethan ‘ s gelach kwam voorgoed terug, en elke avond, zonder falen, vulde muziek de kamers terwijl ze samen dansten.
En telkens wanneer Alexander zijn zoon in die stoel zag draaien, geleid door Clara ‘ s handen, begreep hij dat de krachtigste veranderingen soms niet voortkomen uit geluk of invloed, maar uit de eenvoudige, menselijke daad van het kiezen van liefde boven wanhoop.
