Achter de hoge ijzeren poorten van het Callaway Mansion – waar de kroonluchters glansden als sterren en stilte een teken van macht was – was een storm op komst.
Ethan Callaway, erfgenaam van een miljardenimperium, vertrok die ochtend naar een bestuursvergadering en liet twee vrouwen achter die niet meer van elkaar konden verschillen:
zijn verfijnde maar onstuimige verloofde, Regina Ward, en zijn zachtaardige, bejaarde moeder, Clara Callaway.
En op de achtergrond was, zoals gewoonlijk, Maya Williams, een jonge meid met kalme ogen en een hart vol kracht.
Wat er die middag gebeurde, brak de muren van privileges af en legde bloot wat adel werkelijk definieert.
Een vonk van
wreedheid Het begon allemaal met een misverstand – een klein, onbeduidend misverstand, zoals al die misverstanden veroorzaken.
Clara herinnerde Regina er zachtjes aan om familietradities te respecteren tijdens het komende verlovingsdiner.
Maar Regina, gewend om haar zin te krijgen, was geïrriteerd.
« Denk je dat je me nog kunt vertellen hoe ik me moet gedragen, oude vrouw? » siste ze.
Maya verstijfde in de deuropening. Ze zag Clara ineenkrimpen, haar frêle handen trilden op de armleuning.
« Mevrouw Regina, alstublieft… » fluisterde Maya en deed een voorzichtige stap naar voren. Mevrouw Callaway is ziek… »
Voordat ze kon eindigen, draaide Regina zich om en haar ogen brandden.
« Waag het niet om met me te praten, bediende! » riep ze met een stem die zo scherp was dat hij het glas raakte.
En dan waren er woorden die zelfs de tikkende klok aan de muur het zwijgen oplegden:
« Vind je dat een zwarte meid het recht heeft om me aan te raken? »
Ze duwde Maya zo hard dat de jonge vrouw op de salontafel in elkaar zakte.
Het dienblad met kopjes sloeg tegen de marmeren vloer – het geluid was als een schreeuw
