Als het leven liefde oplegt
Dit kind wordt getekend door de straten, geteisterd door nachtmerries, gevangen in de stiltes ervan.
Claire wordt zijn geruststellende aanwezigheid. Marc van zijn kant ontdekt geleidelijk de onverwachte rol van vader. Familiealbums verschijnen, wandelingen vervangen vergaderingen. Hij leert verhaaltjes voor het slapengaan lezen. Hij is onhandig, maar oprecht. Liefde leer je niet, je beleeft het.
Een uitgewist verleden, een toekomst om te schrijven
Noah bestaat in geen enkel register. Een vaag verleden, onzichtbare wonden.
Marc besluit: « Hij blijft. » Ondanks de formaliteiten, ondanks de twijfels. Hij begint de adoptieprocedure. Wanneer Noahs identiteit officieel wordt, lijkt het hele huis anders te ademen. Voor het eerst in jaren horen we gelach, geren en de woorden « papa ».
Dit moderne verhaal herinnert ons eraan dat soms een kom rijst en een oprechte blik voldoende zijn om een kind een thuis te geven… en een volwassene een reden om lief te hebben.
