Daarom deelde ik het verhaal in de eerste plaats online. Deels nostalgie, deels ongeloof, deels bewondering. En ja, deels nieuwsgierigheid – want mijn familie was toch zeker niet de enige die luiers in de badkamer uitspoelde alsof het de normaalste zaak van de wereld was?
Dus nu vraag ik me af: zijn er nog meer mensen die dit ritueel hebben gezien toen ze opgroeiden? Hadden jouw moeder of oma hun eigen, bijna heldhaftige, soms twijfelachtige opvoedingsmethoden? Ben je opgegroeid met het idee dat iets normaal was, om er later achter te komen dat de rest van de wereld compleet zou flippen als ze het zouden zien?
Als deze herinnering je schokte, je aan het lachen maakte of je deed denken aan de bizarre overlevingsmethoden van je eigen familie, deel hem dan. Want deze verhalen zijn belangrijk. Ze vormen de rode draad van wie we zijn: rommelig, menselijk, grappig en sterker dan we zelf denken.
