Lessons in Clarity
People talk about gifts—how they come in velvet boxes, wrapped with bows, meant for special occasions. But the real gift was never the necklace. It was the clarity that came with suspicion. The prickle at the back of my neck. The truth I could no longer ignore.
Vrede, heb ik geleerd, is geen deur waar je doorheen loopt. Het is een kamer die je bouwt, één keuze tegelijk. Yoga hielp. De boekhandel hielp. De tijd hielp. En dat gold ook voor het moment dat ik stopte met krimpen om in het verhaal van iemand anders te passen.
Als je op een teken wacht, laat dit het dan zijn:
Vertrouw op je gevoel. Tel de kilometers. Benoem de pijn. En kies dan voor jezelf – voorzichtig en zonder verontschuldiging.
Want als je bang bent dat het egoïstisch is om voor jezelf te kiezen, vraag het dan aan het meisje met de ketting. Vraag haar wat het betekende om haar moeder rechtop te zien staan, weg te lopen van verraad en het te menen.
Die ketting was niet alleen voor haar auditie. Het was een herinnering dat vertrouwen niet wordt gegeven – het wordt beweerd.
En we hadden allebei eindelijk geleerd hoe.
