Julian Titan greep de macht. Hij liet Sterling vermoorden, nam het rijk over en sloeg terug.
Hij heeft mijn moeder ontvoerd.
Ik kwam te laat. Voor The Plaza , onder de schijnwerpers en het geweervuur, schoot Julian haar voor mijn ogen dood.
Ze stierf in mijn armen, vijf seconden nadat ze zich realiseerde dat ik van haar hield.
Die man overleed die dag.
Samen met de huurders vochten we onze laatste strijd. Julian vluchtte. Maar we vonden wat hij werkelijk zocht: goud. En in een goudstaaf zat een USB-stick: de Guillotine . Bewijs van alle misdaden van Titan, alle rechters, alle politici.
We sloegen publiekelijk toe. Tijdens het Titan Tower-gala. Video’s. Opnames. Documenten. De waarheid ontvouwt zich live.
Emily schoot. Julian vluchtte.
Ik vond hem. Helemaal alleen.
Ik heb hem niet neergeschoten. Ik heb hem langzaam laten sterven, terwijl hij onder ogen zag wie hij was.
De volgende dag werd Titan Corp ontbonden. De gouverneur werd aangeklaagd. De stad beefde.
De huurders waren veilig. Emily nam de praktijk van haar vader over. Het goud werd gebruikt voor de wederopbouw.
Ik ben vertrokken.
Naamloos. Zonder verleden.
Een geest op zoek naar stilte, een rustig strand… en misschien, eindelijk, een goede pizza.
EINDE.
