Clara zei triomfantelijk tegen mij, zonder berouw:
« Het is voorbij. Ga weg. Het huis is nu van mij. »
Mijn wereld stortte voor de tweede keer in.
Een licht in de duisternis
Verslagen nam ik contact op met meneer Julien, de familieadvocaat. Zijn reactie intrigeerde me – hij leek bijna geamuseerd.
« Je vader had het al voorzien. Kom morgen maar langs. »
Die avond huilde ik de tranen uit mijn ogen bij een gastvrije bed and breakfast, terwijl mijn gastheer een heerlijke maaltijd voor me klaarmaakte.
De geheime voorzorgsmaatregelen van papa
De onthulling bij meneer Julien was verbijsterend: mijn vader had enkele jaren eerder een enorm fortuin geërfd.
Hij hield zijn mond en stortte het geld op een rekening die Clara en ik samen hadden, met één speciale voorwaarde: mijn zus moest mij in het ouderlijk huis laten wonen.
Anders zou ze haar deel verliezen.
Maar dat was nog niet alles.
Papa schreef mij een lange brief vol tederheid en wijsheid.
En de kluiscode? Die had hij slim op de achterkant van zijn horloge gegraveerd.
Hij had alles tot in de kleinste details gepland.
