Ik ben in mijn leven al van alles genoemd. Sommige keren terecht, andere niet. Maar « Oom Danny » is degene die me uiteindelijk echt raakte.
‘Ja, vriend,’ zei ik. ‘Je mag me oom Danny noemen.’
En zo werd ik door de brandweer gebeld om een jongen te helpen die dacht dat hij zijn moeder had vermoord – terwijl hij me in werkelijkheid iets gaf wat ik nooit had verwacht.
Doel. Genezing. Een kans om mijn eigen pijn om te zetten in een reddingslijn voor iemand anders.
Ik heb de brand overleefd, zodat ik om 4 uur ‘s ochtends op de keukenvloer kon zitten en een doodsbang jongetje kon vertellen dat hij niet alleen was.En dat is alles waard.
