Henry keek naar hem, toen naar zijn slapende dochter.
Hij haalde een gouden kaart uit zijn portemonnee.
« Neem contact met me op als je thuis bent. We zorgen ervoor dat je die beurs krijgt. »
Masons ogen werden groot van verbazing. Hij wist niet wat hij moest zeggen.
Voor het eerst in weken glimlachte Henry.
« Je hebt me vandaag iets geleerd wat je niet met geld kunt kopen. Dank je. »
Mason stapte uit het vliegtuig, zijn ogen glinsterden en zijn hart vol hoop.
Henry keek hem door het raam aan en schudde zijn hoofd in stille dankbaarheid.
In zijn armen ademde Nora vredig—en voor het eerst sinds de dood van zijn vrouw voelde hij dat de toekomst weer zoet kon zijn.
