“De avond voor mijn bruiloft knipten mijn ouders mijn trouwjurk doormidden en zeiden dat ik het verdiende omdat ik de verloofde van mijn zus had ‘afgepakt’. Maar niemand had verwacht dat ik de volgende ochtend in mijn militaire uniform met bruidssluier, arm in arm met mijn man, zou binnenkomen – en dat mijn hele familie spijt zou hebben.”

Bella keek op en glimlachte door haar tranen heen. « Ja, grote zus. »

De woorden « Grote Zus » klonken zo warm.

Die nacht, onder de sterrenhemel van Texas, besefte ik: soms zijn de pijnlijkste wonden het begin van de grootste genezing. De verscheurde trouwjurk uit het verleden vernietigde mijn geluk niet; ze hielp me alleen maar om de schil van zwakte af te werpen, het uniform van veerkracht aan te trekken en mijn ware waarde te vinden.