“Wat ambitieus.”
Chloe verwijderde de folie en onthulde haar meesterwerken. Roze swirls van glazuur, op sommige plekken te veel en op andere te weinig sprinkles. Ze roken naar vanille en zelfvertrouwen.
Niemand boog zich voorover.
Niemand zei « Wauw. »
Sienna trok haar neus op. « Zijn ze glutenvrij? » vroeg ze.
Ik knipperde met mijn ogen. « Nee. Waarom? »
‘Mama zegt dat ik deze week geen gluten mag eten. Ik word er dik van,’ kondigde ze aan, terwijl ze rustig een beboterd broodje naar binnen werkte.
Monica glimlachte trots. « We houden ontstekingen in de gaten. Dat begrijp je wel. »
Ik keek naar Chloe. Haar stralende glimlach verdween een beetje.
Toen kwam mijn moeder dichterbij, haar stem zacht en lieflijk.
‘Lieverd, wat lief dat je het geprobeerd hebt,’ zei ze tegen Chloe. ‘Bakken is echt een goede vaardigheid. Maar we hebben al zoveel eten. Ik heb drie desserts gemaakt. Iedereen zit straks te vol. Laten we ze in de keuken zetten. Je kunt ze morgen meenemen naar school en ze delen met je vrienden. Klinkt dat goed?’
Ze wachtte niet op een antwoord. Ze nam het dienblad gewoon uit Chloe’s handen en droeg het weg.
Het gesprek kwam weer op gang. Mijn vader vroeg naar Evans baan. Monica begon te praten over Sienna’s voetbalteam.
Chloe ging rustig naast me zitten. Haar bord was leeg. Haar handen waren te strak in haar schoot gevouwen. De sprankeling in haar ogen was gedoofd.
Een stem in mijn hoofd zei: Laat het los. Het is gewoon een straf. Ze zal het vergeten.
Een andere stem, een stem die jarenlang was verstomd, fluisterde: Zo begint het nu eenmaal.
Cupcakes in de prullenbak
Een paar minuten later verontschuldigde ik me om « meer servetten te halen ». Niemand stelde er vragen over.
De keuken, het domein waar mijn moeder zo trots op was, was brandschoon. De aanrechtbladen glansden. De gootsteen was leeg. Er stond nergens een schaal met cupcakes af te koelen.
Toen zag ik de vuilnisbak, waarvan het deksel niet helemaal dicht was.
Iets trok mijn aandacht.
Binnenin, uitgesmeerd tegen de vuilniszak, zat roze glazuur. Twaalf verfrommelde papieren cupcakevormpjes. Kruimels. Verfrommeld aluminiumfolie. Elk cupcakeje was in de prullenbak beland. Niet ingepakt voor later. Niet in de koelkast gezet. Niet aan de buren aangeboden.
Weggegooid.
