Voor Marcus waren de lessen net zo diepgaand.
Hij ontdekte dat kansen niet altijd om geld of status draaiden—ze konden ook gaan om vertrouwen, mentorschap en doorzettingsvermogen.
Hij begon een toekomst te plannen die hij nooit had durven dromen: regelmatig naar school gaan, streven naar een studiebeurs en een leven opbouwen dat verder reikte dan enkel overleven.
Op een avond, terwijl ze samen een eenvoudige maaltijd deelden, keek Caroline naar Marcus en glimlachte.
“Je hebt meer gedaan dan mijn lichaam genezen,” zei ze zacht.
“Je hebt mijn kijk op het leven genezen.”
Marcus glimlachte terug, veegde de kruimels van zijn lippen.
“En u hebt mij een kans gegeven waarvan ik nooit dacht dat ik die zou krijgen.
Dat is meer waard dan alles.”
Het onwaarschijnlijke partnerschap was een levenslijn voor beiden geworden.
Uiteindelijk draaide het niet om rijkdom of eten—het ging erom dat ze in elkaar potentieel zagen toen niemand anders dat deed.
Twee levens, ooit gevangen in omstandigheden, waren veranderd op manieren die geen van beiden zich had kunnen voorstellen.
En dat alles begon met een eenvoudige vraag, een lach en de moed om een kans te wagen.
