Crematie en geloof: wat de Schrift zegt en wat er echt toe doet na de dood.
Veel gelovigen zien een begrafenis als een zichtbare uiting van geloof in de opstanding – het geloof dat de dood niet het einde is, maar een pauze vóór de wedergeboorte. Bijbelse beelden over het terugkeren tot stof hebben dit begrip lange tijd versterkt en het fysieke lichaam verbonden met geestelijke hoop.
Tegelijkertijd bevestigt de Schrift consequent een grotere waarheid: Gods macht wordt niet beperkt door fysieke omstandigheden.
De geschiedenis kent talloze gelovige mensen wier lichamen verloren gingen door vuur, zee of een andere ramp, maar wier hoop op een wederopstanding nooit vervaagde.
Vanuit dit perspectief verschuift de nadruk van de methode naar de betekenis achter de keuze. Of het lichaam nu langzaam tot stof terugkeert door begrafenis of snel door verbranding, het geloof berust op een Schepper die het leven kan herstellen, ongeacht welk aards proces dan ook.
