Charlotte was 11 minuten in het hiernamaals en vertelt wat ze daar zag
Danny herinnerde zich later: »Ze leek dingen te zien die er gewoon niet waren. » Kort daarop hield haar hart op met kloppen, en gedurende elf minuten werd ze als overleden beschouwd.
In latere gesprekken beschreef Charlotte haar reis als een overgang naar een adembenemende wereld. »Ik keek neer op de kamer en zag iedereen druk in de weer. Maar toen verscheen er een landschap vol levendige kleuren, met wuivende planten en een harmonie die alles doordrong, het was alsof de hele schepping in aanbidding was. »
Ze benadrukte dat woorden tekortschoten om de pracht te vangen, omdat het menselijke begrip er niet bij kon.
Begeleid door hemelse figuren voelde ze een overweldigende rust en blijdschap. Ze ontmoette geliefden die al eerder waren heengegaan, zoals haar ouders en zus, die er jeugdig en stralend uitzagen, rond de dertig. »Ze straalden gezondheid en vitaliteit uit. »
Achter hen doemde een intens licht op, dat ze instinctief herkende als een goddelijke aanwezigheid. In dat licht verscheen ook een klein kind, en een stem onthulde dat het haar zoon was die ze had verloren tijdens een miskraam op vijf-en-een-halve maand zwangerschap.
»Ik had hem gezien in het ziekenhuis, maar hij werd weggehaald », herinnerde ze zich. »Hier leerde ik dat kinderen doorgroeien in die andere wereld. »
De hel
Na deze troostende momenten kreeg Charlotte een heel ander beeld te zien. Een van dood en verderf. »Ik wierp een blik omlaag en rook een afschuwelijke stank van bederf, vermengd met wanhopige kreten », beschreef ze.
Het verschil met het geluk erboven was schokkend. Een boodschap klonk: »Dit is waar sommigen heen gaan als ze hun leven niet beteren. »
Advertentie
