Jason Whitmore had alles-althans dat is wat de glossy magazines zeiden. Op zijn 37e was hij de CEO van Whitmore Holdings, een rijzende ster in de techsector, en de trotse eigenaar van een penthouse met glazen muren met uitzicht op de skyline van de stad. Voor de buitenwereld leefde hij een droom: rijkdom, invloed, een mooie jonge vrouw genaamd Anna, en een toekomst gebeeldhouwd in staal en goud.
Maar achter de gepolijste interviews en ontwerperpakken waren scheuren ontstaan.
Het kwam allemaal tot een hoogtepunt op een heldere zaterdagochtend. Anna, zeven maanden zwanger, had wekenlang voorbereidingen getroffen voor het jaarlijkse liefdadigheidsgala van de Whitmores. Ze droeg een vloeiende witte jurk, stralend zelfs met gezwollen voeten en uitputting. Ze geloofde-misschien dwaas-dat het dragen van het kind van Jason genoeg was om haar plaats in zijn hart te verzekeren.
Toen, op de grote trappen van hun landgoed, gebeurde het.
Jason stond naast een opvallende brunette in een karmozijnrode jurk—Camilla, een opkomend model dat op meer dan één industriefeest aan zijn arm was vastgeklampt. Hun gefluister en gestolen blikken hadden lang geruchten aangewakkerd, maar Anna had ervoor gekozen hem te vertrouwen. Tot nu toe.
“Jason,” Anna ‘ s stem gekraakt, greep haar buik als ze zag de scène ontvouwen. “Wat is dit?”
Jason ‘ s gezicht verhard, zijn kaak gezet als steen. “Dit, “zei hij koud, gebarend naar Camilla,” is mijn toekomst. Jij en ik waren een vergissing.”
De woorden doorboorden dieper dan enig mes. Hijgen golfde door de menigte van gasten die voor het gala aankwamen.
Anna stapte naar voren, haar hand borstelde de ingelijste trouwfoto die ze had meegenomen voor de tentoonstelling van het evenement. Het gleed uit haar greep, het glas verbrijzelde over de marmeren treden. Ze stortte ernaast in, de foto van haar in haar bruidsjurk nu gebroken, haar eigen reflectie staart terug naar haar in gekartelde scherven.
“Jason, ik draag je kind! ze huilde, haar stem rauw van wanhoop.
Maar Jason schrok niet. Hij wendde zich tot Camilla, die haar hand met een grijns van tevredenheid in de zijne stak. ‘Je moet weg, Anna. Dit is jouw wereld niet meer.”
Tranen stroomden over haar gezicht terwijl ze probeerde op te staan, Vernedering brandend in haar borst. Gasten fluisterden. Camera ‘ s flitsten. Wat een moment van waardigheid had moeten zijn, werd gereduceerd tot openbaar verraad.
Anna ‘s schreeuw weerklonk terwijl ze haar buik vasthield, haar pijn zichtbaar voor iedereen—maar Jason’ s koude ogen verraden geen sympathie.
Die avond pakte ze het weinige dat ze kon dragen en liet het landgoed Whitmore achter, met niets anders dan haar ongeboren kind en de holle echo van gebroken beloften.
Twee maanden gingen voorbij. De roddelbladen feesten op het schandaal, portretteren Anna als de zielige, afgedankte vrouw en Jason als de machtige CEO die nieuw begint met zijn glamoureuze model. Anna verdween echter stilletjes uit de krantenkoppen.
Wat Jason niet wist – wat niemand wist-was dat Anna een geheim had.
