De juiste woorden bij de diagnose
Het moment waarop de diagnose wordt gesteld, is vaak een van de zwaarste in het hele proces. De schok kan verlammend werken. Het is daarom essentieel dat artsen en zorgverleners zorgvuldig en empathisch communiceren.
Door gebruik te maken van begrijpelijke taal, eufemismen waar gepast, en een rustige, hoopvolle toon, kan de eerste klap verzacht worden. Zonder de ernst van de situatie te bagatelliseren, helpt het om de patiënt stap voor stap te laten begrijpen wat er aan de hand is en welke mogelijkheden er zijn.
Praten als krachtig wapen tegen isolement
Na de diagnose komen vaak emoties zoals angst, boosheid, ontkenning en verdriet. Voor veel vrouwen maakt dit het moeilijk om open te praten over hun ziekte. Toch is juist dat delen van gedachten en gevoelens een belangrijke stap naar herstel – zowel emotioneel als sociaal.
Specialisten raden aan om te praten zodra de patiënt daar klaar voor is. Lotgenotencontact kan hierin een sleutelrol spelen: praten met vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt, maakt de situatie herkenbaarder en biedt praktische én emotionele steun.
