De volgende ochtend, terwijl hij zijn spullen aan het pakken was voor een klein feestje met vrienden, kuste hij me op mijn wang en zei: « Jij hebt me gemaakt tot wie ik ben, mam. Laat niemand je iets anders wijsmaken. » En dat zal ik ook niet doen, want ik heb die dag iets geleerd. Liefde heeft geen plaats op de eerste rij nodig. Ze vraagt niet om applaus of erkenning. Ze verschijnt gewoon elke dag, stilletjes, systematisch, met open armen en zonder voorwaarden. En soms, wanneer de wereld het het minst verwacht, krijgt die liefde de staande ovatie die ze verdient.
Die dag veranderde iets in me. Niet omdat de menigte me zag, maar omdat de persoon die het meest voor me betekende me eindelijk zag. Als je je ooit buitengesloten, niet uitgenodigd of ergens niet bij horend hebt gevoeld, onthoud dan dit: liefde heeft geen toestemming nodig om ertoe te doen, en de waarheid vindt altijd haar weg naar het licht.
