Zwanger. Ze droeg een stukje van Brian in zich.
Tijdens de begrafenis liep Courtney naar de kist van haar man, met tranen in haar ogen, en fluisterde:
“Schat, je wordt weer vader.”
Een belofte van voortzetting. Een sprankje licht in een allesverterende duisternis.
De zwangerschap gaf haar kracht. Iets om voor te leven. Maar dat betekende niet dat het gemakkelijk werd. De maanden die volgden waren zwaar en emotioneel. Alleenstaand, rouwend, en nu zwanger – Courtney stond er alleen voor. Maar ze hield vol.
Tot ze opnieuw met paniek werd overvallen: ze vreesde een miskraam. Een routinebezoek aan de dokter werd een moment dat haar wereld weer op zijn kop zette. De echo liet niet één hartje zien… maar drie.
Courtney was zwanger van een drieling – twee jongens en een meisje.
“Ik kon nauwelijks ademen van schrik. Maar ik was ook zó blij… drie nieuwe levens die me aan Brian zouden herinneren,” vertelde ze later.
Toch kreeg het verhaal opnieuw een pijnlijke wending. Na 25 weken werd bij een controle vastgesteld dat één van de baby’s geen hartslag meer had. Courtney verloor één van haar drieling.
Haar hart brak opnieuw. Weer verlies. Weer rouw.
Maar tegelijk wist ze dat haar liefde voor Brian nu nog sterker doorleefde in de twee baby’s die nog veilig in haar baarmoeder groeiden.
Op 21 september 2016 beviel Courtney van haar twee wondertjes: Miles en Harper. Ondanks de vroege bevalling waren ze kerngezond. Wat bijzonder was: in tegenstelling tot de meeste drielingen die wekenlang in de couveuse moeten blijven, mochten Miles en Harper de dag na de geboorte al naar huis.
Een zeldzaam wonder.
