Ik heb ook mijn keuze gemaakt. Ik heb voor mezelf gekozen. Voor het eerst in mijn leven heb ik voor mezelf gekozen. Mijn huis is nu stil. Geen onverwachte bezoekjes, geen drama, niemand die mijn spullen doorzoekt. Ik heb mijn contactpersoon voor noodgevallen op mijn werk veranderd naar Jessica. Ik heb een nieuwe date, een man die Marcus heet en zijn eigen etentjes betaalt en me nog nooit om geld heeft gevraagd.
Je praat niet veel over je familie, zei hij tijdens onze laatste date. Er valt niet veel te zeggen. We zijn nu van elkaar vervreemd. Het is gewoon het leven. En dat is de waarheid. Dit is mijn leven nu. Ik werk. Ik zie vrienden. Ik date. Ik ga in therapie. Ik woon in mijn huis waar niemand anders de sleutel van heeft. Het is stiller dan voorheen, maar ook eerlijker. Heb ik spijt dat ik naar de politie ben gegaan? Nee.
Dat was de wake-up call die iedereen nodig had. Heb ik spijt dat ik ze heb afgesneden? Soms laat in de avond als ik me eenzaam voel. Maar dan komt de ochtend en herinner ik me dat alleen zijn beter is dan gebruikt worden. Tante Patricia vertelde me dat mama iedereen heeft verteld dat ik uiteindelijk wel weer bij de les kom. Dat ik zal vergeven en vergeten, zoals altijd. Ze heeft het mis.
De oude Mina zou degene hebben die ieders rekeningen betaalde en er geen aandacht aan besteedde dat er misbruik van haar werd gemaakt. Maar die Nina is weg. Dat moest wel. Ze maakte zichzelf kapot door mensen te steunen die haar als niets meer dan een bankrekening zagen. Deze Man, degene die voor zichzelf opkomt, die respect eist, die weigert bestolen te worden, deze Mina is hier om te blijven.
Ik heb hun excuses niet meer nodig. Ik heb hun erkenning niet meer nodig. Ik heb helemaal niets van hen nodig. Voor het eerst in mijn leven ben ik vrij en ga ik nooit meer terug.
