Wat A11pl3Z meteen tot onderwerp van intense studie maakt, is zijn relatief grote omvang: de breedte van het object wordt momenteel geschat op maximaal 19 kilometer. Ter vergelijking: ʻOumuamua was slechts ongeveer 400 meter lang. Deze aanzienlijke afmetingen maken gedetailleerde observaties makkelijker en vergroten de kans dat we betrouwbare gegevens kunnen verzamelen over de samenstelling, structuur en het gedrag van het object.
Unieke wetenschappelijke kans
Volgens de huidige voorspellingen zal A11pl3Z in oktober 2025 zijn dichtste nadering van de zon bereiken, het zogeheten perihelium. Dit is het moment waarop het object het meest actief zou kunnen worden – bijvoorbeeld door sublimatie van bevroren materialen als het door zonnewarmte wordt beïnvloed. Vanaf dat moment zal het object echter weer versnellen en ons zonnestelsel verlaten, terugkerend naar de onmetelijke leegte van de interstellaire ruimte.
Hoewel A11pl3Z geen bedreiging vormt voor de aarde, roept zijn komst veel opwinding op in de wetenschappelijke wereld. Sterrenkundigen, planetologen en astrofysici van over de hele wereld bereiden zich voor op maandenlange observaties. Het object wordt momenteel gevolgd met behulp van krachtige telescopen, waaronder het Vera C. Rubin Observatorium in Chili, dat pas recent operationeel is geworden en speciaal is ontworpen voor het detecteren van snelle objecten aan de hemel.
Er gaan zelfs stemmen op om ruimtetuigen of rovers op Mars in te zetten om alternatieve perspectieven te verkrijgen, al is de praktische haalbaarheid hiervan beperkt vanwege de snelheid waarmee A11pl3Z zich verplaatst en de korte tijdspanne waarin het dicht genoeg bij ons is voor gedetailleerde waarnemingen.
