KRENTENBAARD HERKENNEN EN GENEZEN
Een krentenbaard-besmetting begint volgens het RIVM vaak met rode vlekken of bultjes in het gezicht, vooral rondom de mond en neusgaten. Ook bestaande wondjes, bijvoorbeeld door eczeem of waterpokken, omarmen de bacteriën als uitvalsbasis. De bultjes veranderen op den duur in gelige blaasjes gevuld met vocht. Scheuren die open, dan veranderen ze in natte plekken met geelbruine korsten die zich over het hele lichaam kunnen verspreiden. Dit doet niet alleen pijn, maar kan ook erg jeuken. In sommige gevallen leidt besmetting tot griepachtige klachten en koorts.
Vermoed jij dat jouw kind of jijzelf besmet bent, maak dan een afspraak bij de huisarts. Meestal is een antibioticumzalf of een antibioticakuur nodig om te genezen. Plak geen pleisters op de plekken, dat maakt ze doorgaans juist erger.
KRENTENBAARD VOORKOMEN, OOK BIJ VOLWASSENEN
Doorgaans leiden de bacterie Staphylococcus aureus of de bacteriegroep A-streptokokken tot besmetting. Deze worden voornamelijk doorgegeven via het vocht uit de blaasjes, dat door krabben vaak via iemands handen verspreid wordt. Zo komt het bijvoorbeeld op deurklinken, apparatuur, lichamen en speelgoed terecht. Naast huid-op-huidcontact zijn niezen en hoesten risicofactoren, omdat de bacteriën zich in iemands neus en keel nestelen.
