Na de regen werden de grond, de bomen en de modderige hoekjes ons hele universum.

De nesten van trompetwormen waren voor ons het bewijs dat magie echt bestond – als je maar goed genoeg keek. We waren niet alleen op zoek naar wormen; we waren op zoek naar verwondering. We vierden elkaars ontdekkingen, leerden vreugde te delen in plaats van te concurreren, en ontdekten hoe nieuwsgierigheid een gewone middag kon veranderen in iets onvergetelijks.

Die stille momenten hebben veerkracht en dankbaarheid gevormd tot wie we vandaag zijn. En nu, wanneer het volwassen leven zwaar aanvoelt, denken we terug aan de zonovergoten huid, de vuile handen en het gelach dat zo hard was dat het elke zorg deed verstommen. Die schatten uit onze kindertijd dragen nog steeds dezelfde boodschap uit: schoonheid schuilt in de kleinste dingen en kracht wordt geboren uit de eenvoudigste vreugden.