Als het leven van een kind aan één draad hangt en het bloed snel afkoelt
Toen Tymek in het ziekenhuis aankwam, woog hij negen kilo en kon hij al lopen. Na het ontwaken woog hij zeven kilo, omdat hij bijna al zijn spiermassa had verloren. Hij kan zijn hoofd niet meer zelfstandig rechtop houden, laat staan zitten of lopen.
– Zelfs een simpele aanraking deed hem pijn. Revalidatie was noodzakelijk, en dat ging heel snel. Op 27 april gingen we wandelen. Ik maakte een video van Tymek die weer liep. Ik stuurde die naar dokter Kociński. Hij barstte in tranen uit. Hij kon het niet geloven. Hij stuurde de opname meteen door naar alle artsen die mijn zoon hadden behandeld. Als hij toen niet was gekomen, hadden we geen kind gekregen. Het enige wat er daarna nog van over was, zijn twee kleine littekens in zijn nek, zegt de vader van de jongen.
– Een reeks gevallen – zo beschrijft Dr. Kociński het feit dat hij de enige arts in Polen is die een ambulance met ECMO bestuurt om kinderen te redden. Tijdens zijn studie geneeskunde stond anesthesiologie onderaan zijn droomlijst. Hij wist ook dat hij absoluut niet voor kinderen wilde zorgen. Tegenwoordig werkt hij als anesthesist op de afdeling kinderhartchirurgie en slechts een paar minuten voor onze ontmoeting was hij in de operatiekamer om anesthesie toe te dienen voor een openhartoperatie bij een kind van vier kilo.
– Ik vond het leuk, wat zal ik zeggen? Ik herinner me elke ECMO-patiënt precies – hij lacht, maar als hij foto’s van geredde kinderen laat zien, loopt er een traan over zijn wang.
Als hij over hun behandeling praat, noemt hij hun namen niet, alleen hun gewicht. Een patiënt weegt 10, 15 of 18 kilo. Want in de geneeskunde wordt alles omgerekend naar kilo’s, medicijndoses, infusen. Dit is het belangrijkste tijdens de behandeling. Pas later, als ze gezond zijn, kunnen we het over Tymek of Lena hebben, en niet over kilo’s.
Dr. Kociński reisde voor het eerst per ambulance met ECMO op 30 december 2017. Slechts twee weken eerder ontving de Spoedeisende Hulp van Poznań een ambulance met apparatuur van het kantoor van de Marshal. Vervolgens breidde het Grote Orkest van de Kerstliefdadigheid zich uit met extra apparatuur. De volgende reis was twee jaar geleden naar Bydgoszcz. Vorig jaar waren er zeven ritten. Dit jaar zijn het er vijf.
Het aantal groeit, omdat steeds meer ziekenhuizen op de hoogte zijn van de enige dergelijke ambulance in Polen voor kinderen. Bovendien hebben kinderen sinds de COVID-19-pandemie veel vaker last van RSV en longontsteking. Er gebeuren ook ongelukken.
« Is dit het einde? »
Lena is 10 jaar oud. Ze is al sinds haar geboorte ziek. Ze is zo vaak in het ziekenhuis geweest dat ze artsen en ingrepen niet leuk vindt. Om haar stress te besparen, meldt haar moeder haar daarom aan voor een tandheelkundige behandeling onder narcose. Wanneer de arts haar verdooft, komt er voedsel uit haar maag terug in haar longen. Er ontstaan complicaties. De ambulance brengt het meisje naar het ziekenhuis. Er ontstaat een aspiratiepneumonie en ze krijgt moeite met ademhalen. Lena moet in een farmacologisch coma worden gebracht en geïntubeerd.
– Ze zeiden dat het een dag of twee zou duren. Ondertussen, na een week, was de toestand van mijn dochter kritiek. Ik keek alleen maar naar de monitoren om te zien of het voorbij was. Toen ik even thuiskwam, belde mijn man me om snel afscheid te komen nemen, want er was niets meer aan te doen. Lena had nog maar twee procent kans om te overleven, zegt Dorota Śrubka, de moeder van het meisje.
