Een bijzonder opmerkelijk bewijs voor onze evolutie vinden we in onze armen, met name in onze pezen. Bij meer dan 10-15% van de menselijke bevolking zijn pezen evolutionair gezien verdwenen, wat aangeeft dat we nog lang niet aan het einde van de evolutie zijn.
Deze pees is verbonden met een oeroude spier, de palmaris longus, die voornamelijk door boombewonende primaten zoals lemuren en apen werd gebruikt om van tak naar tak te bewegen. Doordat mensen en op de grond levende apen zoals gorilla’s deze spier of pees niet meer gebruiken, hebben beide soorten geleidelijk aan hun oorspronkelijke functie verloren.
Desondanks gaat de evolutie in haar eigen tempo – langzaam – en heeft ongeveer 90% van de mensen nog steeds dit overblijfsel van een eigenschap die we van onze primatenvoorouders hebben geërfd. Om te bepalen of u deze pees heeft, legt u uw onderarm op een tafel met uw handpalm naar boven. Plaats uw pink naast uw duim en til uw hand iets van het oppervlak. Als u een verhoogde band in het midden van uw pols voelt, heeft u een pees die vastzit aan de nog bestaande palmaris longus-spier.
Als je deze pees niet kunt detecteren, toon je een evolutionaire verandering aan!
Het bestaan of de afwezigheid van deze pees vormt een fascinerende link naar ons oeroude erfgoed. Individuen die deze pees bezitten, tonen een zichtbare link met ons evolutionaire verleden. Individuen zonder deze pees leveren daarentegen tastbaar bewijs van de voortdurende menselijke evolutie.
De manier waarop ons lichaam bewijs bewaart van onze evolutionaire geschiedenis blijft ons verbazen. Het is interessant hoe onze fysieke kenmerken, zelfs die ogenschijnlijk onbeduidend of verouderd lijken, diepgaande inzichten kunnen verschaffen in onze evolutionaire geschiedenis.
