In een vredig plattelandsdorpje zorgt Agnès, een 78-jarige vrouw, voor gespreksstof. Zijn besluit om zijn hele landgoed aan zijn katten na te laten, verraste meerdere buren. Maar achter deze gedurfde keuze schuilt een diepzinnig verhaal: dat van een moeder die geen bezoek meer krijgt van haar kinderen en troost vindt bij haar trouwe viervoeters.
Een keuze gemotiveerd door eenzaamheid
Agnes nam deze beslissing niet lichtzinnig op. Jarenlang hoopte ze haar kinderen vaker te zien, maar ze verhuisden en bezochten haar niet meer.
“Het doet pijn om vergeten te worden”, zegt ze, “maar mijn katten zijn er altijd voor me.” »Bella, Max en Charlie verlaten haar nooit. Ze zijn altijd bij haar en hun oprechte liefde vult de menselijke afwezigheid. Gezien deze realiteit besloot ze hun loyaliteit te belonen door ervoor te zorgen dat hun welzijn na haar vertrek gewaarborgd was. Daarom richtte ze een speciaal fonds op om hun eten, dierenartskosten en comfort te bekostigen.
Voor haar is het een manier om ervoor te zorgen dat ze nooit iets tekortkomen.
Doordacht vermogensbeheer
In tegenstelling tot wat je zou denken, neemt Agnès deze beslissing niet zomaar. Ze plande haar financiën zorgvuldig, zodat haar katten ook na haar overlijden een gelukkig en veilig leven konden leiden.
In zijn testament staat dat al zijn bezittingen worden beheerd door een dierenwelzijnsorganisatie. Zo wordt ervoor gezorgd dat elke euro verstandig wordt besteed.
“Sommige mensen vinden het overdreven, maar ik laat mijn geld liever na aan degenen die mij dagelijks gelukkig maken, dan aan kinderen die niet meer de tijd nemen om mij te zien. »
Tussen steun en onbegripTerwijl sommige dorpelingen zijn gebaar toejuichen, zijn anderen er verbijsterd over. Zijn buurvrouw Maria bewondert zijn onvoorwaardelijke liefde voor zijn dieren:
