Wat anosmie extra moeilijk maakt, is dat het vaak onzichtbaar is voor de buitenwereld. Wie zijn been breekt, krijgt begrip. Wie zijn reuk verliest, wordt vaak niet serieus genomen. Toch verandert het alles.
Voor velen voelt het alsof ze afgesneden zijn van de wereld, niet lichamelijk, maar zintuiglijk en emotioneel.
