« We krijgen steeds meer van dit soort aanvragen, en de vergoeding zal hoger zijn », kondigde mijn ex-schoonvader breed glimlachend aan, met een roofzuchtige twinkeling in zijn ogen. « Is dit goed voor je? » vroeg hij aan een van de gewonde klanten, blijkbaar misbruik makend van zijn kwetsbaarheid. « Het aantal mensen in nood groeit », voegde hij eraan toe, in een poging de exorbitante vergoeding te rechtvaardigen.
Het in rekening brengen van hogere kosten voor reparaties alleen omdat de vraag groeide, was onaanvaardbaar en vervelend, vooral in dergelijke verdachte omstandigheden. Ik was woedend, mijn bloed kookte van verontwaardiging, maar ik herinnerde me dat het niets meer met mij te maken had. Ik kon niet anders dan opgeven en het lot zijn gang laten gaan.
Maar mijn broer was anders. Zijn rechtvaardigheidsgevoel was net zo sterk als dat van mijn vader. ‘Ik ga de dader vinden,’ kondigde hij aan, vastberadenheid in zijn stem. Hij vroeg de medewerking van verschillende van zijn klanten, degenen van wie de airconditioners op mysterieuze wijze beschadigd waren.
Ik vroeg me af wat hij ging doen, met welk briljant plan hij zou komen. Maar wat hij deed was heel eenvoudig. Hij leende hen gratis een intercom.
« Waarom een intercom? » – vroeg ik verbaasd.
« Tegenwoordig hebben intercoms een video-opnamefunctie », legde hij met een veelbetekenende blik uit. « Sommige hebben zelfs sensoren, zodat ze beveiligingscamera’s kunnen vervangen. »
‘Ik denk niet dat het zo gemakkelijk is,’ zei ik sceptisch, nog steeds onzeker over zijn strategie.
Binnen drie dagen werden de daders echter gepakt. Bovendien waren het Jeremia’s ouders die werden gepakt. Ze braken midden in de nacht in huizen in en vernielden opzettelijk airconditioners, waardoor ze banen voor zichzelf creëerden toen ze klanten verloren als gevolg van hebzucht en kwaadaardig gedrag. Ondervraagd door de politie, gaven ze toe dat ze dergelijke egoïstische motieven hadden, en hun zorgvuldig opgebouwde façade van respect brokkelde af onder het gewicht van hun eigen criminele activiteiten.
Ik moest denken aan de uitdrukking « wederzijdse val » die mijn ex-schoonvader met zoveel venijn uitsprak. Als mijn vader het bouwbedrijf had opgegeven, zou het bedrijf van Jeremiah in gevaar zijn gekomen. Misschien was hij zich hiervan bewust en gebruikte hij de term expres, als een verhuld dreigement. In ieder geval leidde de arrestatie van mijn voormalige schoonfamilie tot de volledige en volledige ineenstorting van Jeremia’s familie-elektronicawinkel. Het was een spectaculaire, zelfrijdende implosie.
Blijkbaar was Jeremiah nu begonnen met werken op de slooplocatie in een poging de enorme schade en juridische kosten te dekken die zijn ouders hadden gemaakt voor de misdaden. Een van de elektriciens die in het bouwbedrijf van mijn broer werkte, vertelde me dat hij hem daar zag, bedekt met stof, een schaduw van zijn vroegere zelf. Maar eerlijk gezegd, het kan me niet schelen. Ik heb medelijden met hem, misschien vanwege de ongelukkige gang van zaken die hij heeft gekozen, maar ik wil er niet meer bij betrokken raken. Mijn hoofdstuk met hen is afgesloten.
