In de aflevering « So Sorry, My Island » werden onderwatercinematografie en speciale effecten op de proef gesteld. Het verhaal draaide om een eenmansduikboot, maar de visuele uitvoering was afhankelijk van praktische effecten die « gedeeltelijk tekortschoten ». Kijkers kunnen een duikfles en zwemvinnen boven het wateroppervlak zien uitsteken, waarmee de menselijke arbeid achter de gemechaniseerde illusie zichtbaar wordt. Deze technische blunder is een klassiek voorbeeld van budgetbewust filmmaken vóór de komst van CGI-technologie.
Het « culturele debat » tussen « Team Ginger of Team Mary Ann » benadrukt het « archetypische karakterontwerp » van de jaren 60. Tina Louise (Ginger) vertegenwoordigde « Hollywood-glamour » en « verfijnde sexappeal », terwijl Dawn Wells (Mary Ann) de « toegankelijke, brave buurmeisje » belichaamde. Ondanks hun « rivaliteit op het scherm » prees Wells regelmatig de « professionele chemie » en het « wederzijds respect » tussen de twee « hoofdrolspeelsters ». Hun « vriendschap » oversteeg de « gescripte concurrentie » en creëerde een « positieve werkcultuur » die bijdroeg aan het « langdurige succes van de serie ».
Ook persoonlijke voorwerpen vonden hun weg naar de set. De trouwring van Bob Denver is duidelijk zichtbaar in de aflevering « They’re Off and Running », ondanks het feit dat zijn personage vrijgezel is. Terwijl Gilligan zelf vrijgezel bleef, had Denver in zijn privéleven vier huwelijken achter de rug. Ook geruchten over romantische relaties buiten de set werden in 2016 ontkracht door Dawn Wells; ze beschreef haar medespelers als een hechte familie, waarbij ze Alan Hale als een vaderfiguur en Russell Johnson als een zeer intelligente collega zag.
