Vandaag opende mijn dochter haar favoriete chocolade-ijsje – hetzelfde soort dat ze bijna elke dag na school eet.
Alles leek volkomen normaal: het knapperige hoorntje, de zoete geur, de gladde chocoladelaag erbovenop. Maar na slechts een paar happen hoorde ik haar verbaasd zeggen:
– Mam, kijk hier eens naar!
Ik boog me voorover en zag iets donkers en vreemds binnenin, als een stukje papier of gestolde karamel. Eerst dachten we dat het gewoon een klein defectje was, misschien een extra stukje chocolade dat erin was blijven steken. Maar mijn dochter, nieuwsgierig als altijd, besloot wat dieper te graven met haar lepel.
Een seconde later schreeuwde ze. Onder de chocolade, verborgen in de romige laag, zat iets waardoor mijn bloed stolde.
