Mijn zoon had me een doos chocolaatjes gegeven, en toen ik hem zei dat ik ze niet had gegeten en ze aan zijn kinderen had gegeven, schreeuwde hij: “Wat heb je gedaan?”
Voor mijn 69e verjaardag had mijn zoon me een doos chocolaatjes gegeven van de beroemdste chocolatier in de stad. Ze waren zo mooi dat ik besloot ze aan mijn kleinkinderen te geven, die dol zijn op zoetigheid. Ze hebben ze met veel plezier gegeten.
Een paar uur later belde mijn zoon me om te vragen of ik de chocolaatjes lekker vond. Het leek me een beetje vreemd, want meestal vergeet hij snel zijn cadeaus zodra hij ze geeft.
Dus antwoordde ik simpelweg: “Ze waren te mooi om alleen te eten, dus besloot ik ze aan je kinderen te geven. Je weet dat ze dol zijn op zoetigheid.”
Op dat moment barstte mijn zoon in woede uit: “Wat heb je gedaan? Ben je gek? Hebben de kinderen ze al gegeten?” En hij hing op.
Ik stond helemaal verstijfd, niet begrijpend waarom hij zo reageerde. Pas later ontdekte ik de reden, en het heeft me diep geraakt.
Mijn zoon kwam bij me thuis, duidelijk bezorgd.
Hij legde uit dat de kinderen net waren gediagnosticeerd met een chocolade-allergie.
Ze hadden nooit eerder een reactie gehad, maar deze keer was het ernstig.
Ze kregen jeuk, zwelling, en we moesten ze met spoed naar het ziekenhuis brengen.
Ik was verdoofd, niet beseffend hoe ernstig de situatie was…
