Jake Thompson, een Amerikaanse veteraan, dacht dat hij zijn strijd achter zich had gelaten. Na jaren van dienst vestigde hij zich in een rustig deel van Texas, in de hoop een vredig leven op te bouwen, ver van oorlogsgebieden en de herinneringen die hem achtervolgden. De rust van de uitgestrekte velden en de stille ochtenden hielpen hem langzaam zijn kalmte terug te vinden.
Maar op een ochtend werd die vrede verstoord.
Terwijl hij langs een oude kreek liep, zag Jake iets wat leek op weggegooide sporttassen. Toen hij dichterbij kwam, viel zijn oog op iets: een trillende poot die uit een gescheurde hoek stak. Binnen vond hij een kleine, doodsbange hond, die nauwelijks ademhaalde. Toen hij meer tassen opende, werd zijn schok groter: nog eens zeven honden, allemaal in wanhopige toestand , uitgehongerd, gewond en bang. Geen geluid, alleen maar stil lijden.
Jake aarzelde geen moment. Hoewel zijn handen trilden, zette hij de dieren voorzichtig in zijn oude pick-uptruck en haastte zich naar de dichtstbijzijnde dierenkliniek.
