In het begin was ik benieuwd hoe ik in haar wereld zou passen.
Maar kinderen kunnen ons onverwachte lessen in geduld en liefde leren. Ze begon me « papa » te noemen toen ze vier was.
Het ging vanzelf; ik heb het haar nooit gevraagd. Toen besefte ik dat biologische factoren niet altijd nodig zijn om liefde oprecht en betekenisvol te maken.
Ze is nu dertien en worstelt met de moeilijkheden van het opgroeien. Haar biologische vader verschijnt en verdwijnt vaak uit haar leven. Hoewel ze het niet laat merken, is ze zich bewust van zijn onvoorspelbare aard.
Op een avond stuurde ze me een sms’je met de vraag: « Kun je me ophalen? » Zonder reden, gewoon een stilzwijgend verzoek. Ik aarzelde geen moment – ik reed rechtstreeks naar haar toe.