Het begon met niets meer dan een lichte jeuk op James’ onderarm – aanvankelijk nauwelijks merkbaar. Een paar schrammen hier en daar. Hij schreef het toe aan de droge lucht of misschien een beetje stof. Maar binnen een paar dagen verspreidde de jeuk zich. Eerst naar zijn bovenarmen, toen naar zijn benen. Wat ooit mild was, werd meedogenloos. Vooral ‘s nachts werd het gevoel ondraaglijk, het beroofde hem van zijn slaap en sloop in elk aspect van zijn dagelijkse routine.
James had niets veranderd – geen nieuw wasmiddel, geen andere zeep, geen aanpassingen aan zijn dieet. En toch verschenen er kleine, rode, verheven bultjes op zijn huid die uit het niets leken te verschijnen.
Zoals veel mensen probeerde hij het aanvankelijk van zich af te schudden. Een snelle sprint naar de drogist. Antihistaminica zonder recept. Hydrocortisoncrème. Niets hielp. Naarmate de dagen weken werden, besefte James dat dit geen voorbijgaande irritatie was.
En hij had gelijk.
De echte diagnose: chronische urticaria
Uiteindelijk plande James een bezoek aan een dermatoloog. De specialist stelde gedetailleerde vragen, deed een paar tests en bekeek zijn huid nauwkeurig. De diagnose: chronische urticaria – ook wel bekend als chronische netelroos.
In tegenstelling tot de veelvoorkomende, kortdurende netelroos die wordt veroorzaakt door voedselallergieën of insectenbeten, kan chronische urticaria weken, maanden of zelfs jaren duren en heeft het vaak geen duidelijke oorzaak .
