Hannah, 54 jaar en al jaren werkend als administratief medewerker, snapt er niks van. “Mijn buurman leeft van een uitkering, klaagt regelmatig dat hij geen cent te makken heeft, en tóch ligt hij elke avond in zijn tuin in een dampende jacuzzi. Hoe dan?”, vraagt ze zich hardop af. Het beeld knaagt aan haar. Terwijl zij en haar partner hun energiekosten in de gaten houden en letten op iedere uitgave, lijkt haar buurman in luxe te baden – letterlijk.
Luxe in de achtertuin
Een jacuzzi in je achtertuin? Voor velen is dat het toonbeeld van luxe. Bubbelend warm water, ontspanning onder de sterrenhemel, een glas wijn binnen handbereik. Dat beeld schuurt voor mensen die hard werken en elke euro omdraaien. En als die jacuzzi dan staat bij iemand die leeft van een uitkering, roept dat al snel vragen op.
Hannah: “Ik zie hem nooit werken. Hij zegt dat hij het zwaar heeft. En toch zag ik laatst een busje van een installatiebedrijf de jacuzzi aansluiten. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.”
Werken en rondkomen
“Mijn man en ik werken allebei fulltime,” vervolgt ze. “We hebben geen extravagante levensstijl, maar moeten het gewoon doen met wat we hebben. Zeker met de stijgende energieprijzen, hogere boodschappen en kosten voor zorg en verzekeringen, houden we weinig over voor luxe.”
Juist daarom voelt het voor Hannah scheef. “Als je afhankelijk bent van de bijstand, is een jacuzzi toch geen prioriteit? Dat voelt gewoon krom.”
Tweedehands of niet, het schuurt
Na wat ongemakkelijke stilte besloot Hannah haar buurman voorzichtig aan te spreken op de situatie. “Hij zei dat hij de jacuzzi tweedehands heeft gekocht, via Marktplaats. Voor een paar honderd euro. En dat hij al jaren spaarde voor iets waar hij gelukkig van wordt. Nou ja, dat klinkt op zich redelijk. Maar het gevoel blijft wringen.”
De buurman vertelde haar dat hij niet op vakantie gaat, niet rookt en nauwelijks uit eten gaat. Zijn jacuzzi is zijn vorm van ontspanning, en dat is voor hem het waard. “Hij zei: ‘Ik zit toch de hele dag thuis, dit is mijn geluksmoment.’ Dat snap ik ergens wel. Maar het beeld blijft lastig.”
Wat het voor Hannah nog moeilijker maakt, is dat er volgens haar regelmatig pakketjes worden bezorgd bij haar buurman. “Bijna elke week zie ik pakketbezorgers langskomen. Het zijn geen enorme dozen hoor, maar toch. Je denkt al snel: waar betaalt hij dat allemaal van?”
