Ze bestuurt het appartementencomplex als haar koninkrijk – zeven luidruchtige kinderen achter zich aan, die karren duwen en naar vreemden blaffen. Maar toen ze mijn dove grootvader uit de lift schopte, flitste er iets. Ik zag de beelden en dat moment zette de lont in het kruitvat. Ze wist het nog niet – maar haar regime stond op het punt te eindigen.
Normaal gesproken ben ik degene die zich gedeisd houdt en conflicten uit de weg gaat, maar die vrouw in ons appartementencomplex bracht mijn geduld tot het uiterste.
En die kinderen van haar? Zeven, allemaal tussen de zes en twaalf jaar oud.Het waren dus kinderen die oud genoeg waren om te weten hoe ze zich moesten gedragen, maar toch voor de chaos kozen.
“Schuif op!” riep ze naar iedereen die het ongeluk had haar in de weg te staan. “We komen eraan!”
Alleen ter illustratie
“Jason! Kom daar vandaan!” riep ze.
“Maddie, stop met het trekken aan het haar van je broer!”
Ze heeft dit gedrag nooit echt gestopt
Sindsdien zag ik haar winkelwagentjes op de parkeerplaats aan de kant duwen.
Ik had haar mensen uit liften zien lokken alsof het haar persoonlijke shuttle was. De meeste mensen gaven het gewoon op. Dat was makkelijker dan ruzie maken, denk ik.
Maar toen kwam die dinsdag.
Nadat mijn grootmoeder was overleden, kwam mijn grootvader bij mij wonen.
Op 82-jarige leeftijd was hij nog steeds zelfstandig genoeg om zelf boodschappen te doen.
De korrelige video liet zien hoe opa de lift instapte, maar toen kwam ze aan.
Ze haastte zich naar de lift, haar kinderwagen voor zich uit duwend, terwijl haar groepje kinderen achter haar aan liep, duwend en ruziënd. Ze schreeuwde, zoals gewoonlijk, maar de video nam geen geluid op.
Opa drukte op de knop om de deuren voor haar open te houden, maar dat was niet voldoende.
‘Uit,’ eiste ze, een woord dat gemakkelijk uit te spreken was.
Ik zag dat opa verward was.
Hij probeerde uit te leggen dat hij naar boven ging.
“UIT!” mompelde ze opnieuw.
En toen kwam mijn grootvader uit de lift.
Hij stond daar, zijn boodschappentas vastklampend alsof het een reddingslijn was, en hij zag er klein en verloren uit, terwijl de vrouw en haar kroost langs hem heen duwden.
Alleen ter illustratie
