Ik heb een verborgen camera neergezet om er zeker van te zijn dat mijn dochter en de oppas oké waren, maar ik heb per ongeluk de echte schurk ontdekt

Rachel installeert verborgen camera’s om haar angst weg te nemen dat ze haar tweejarige dochter bij een oppas moet achterlaten. Maar wanneer de dutjesangst van haar dochter zich manifesteert, onthullen de beelden een vreselijke waarheid, die haar vertrouwen aan het wankelen brengen en een gevaarlijk verraad onthullen. Nu moet Rachel de echte schurk onder ogen komen…voordat het te laat is.

Ik had nooit gedacht dat een verborgen camera zo’n ernstig familieverraad zou blootleggen dat alles zou veranderen.

In eerste instantie wilde ik er alleen maar zeker van zijn dat mijn dochter Lily veilig was.

Een lachend meisje | Bron: Midjourney

Maar wat ontdekte ik?

Het bezorgde mij kippenvel.

Ik denk niet dat iemand je vertelt hoe ver je ziel je lichaam verlaat als je voor het eerst bij je baby wegloopt. Het was niet zo dat ik wegliep, maar ik zou ook niet de hele dag bij haar blijven. Dat was iets waar ik aan gewend was. Dat waren wij allebei.

De afgelopen twee jaar heb ik vanuit huis gewerkt, maar met minder uren, om voor Lily te zorgen. Het was niet makkelijk, met deadlines en luiers, maar ik was er tenminste.

Ik was er voor de knuffels, de geschaafde knieën en het gelach voor het middagdutje.

Een lachende moeder en dochter | Bron: Midjourney

Maar nu?

Mijn bedrijf wilde dat ik fulltime terugkwam op kantoor.

Ik zei tegen mezelf dat alles goed zou komen, dat het goed zou komen met Lily en dat ik haar niet in de steek zou laten. Ik heb voor haar gezorgd . Maar iedere keer als ik binnenkwam, knaagde er iets aan mij.

Lily was twee jaar oud. Ze was te jong om mij te vertellen of er iets mis was. Te jong om te begrijpen waarom ik haar achterliet.

Een vrouw zit voor haar laptop | Bron: Midjourney

“Het komt wel goed met haar,” zei Frank, mijn man.

Hij wreef over mijn schouders terwijl ik naar mijn laptop staarde en vroeg of ik mijn terugkomstdatum moest uitstellen.

« Je kunt dit niet blijven uitstellen, Rach, » zei hij. « Helen is geweldig. Ze kwam met een miljoen geweldige referenties en de mensen die we belden om te vragen hoe het met haar en haar werkethiek ging, waren helemaal weg van haar. Je hebt alles goed gedaan. »

Misschien. Maar ik vertrouwde het nog steeds niet. Ik vertrouwde de wereld niet met mijn baby. Wie kan mijn kind beter beschermen dan ik?

Een lachende man | Bron: Midjourney

Daarom heb ik verborgen camera’s geïnstalleerd om me beter te voelen.

Het is niet dat ik Helen slecht vond. Bovendien had Frank gelijk, ze had hele goede referenties, en bovendien was ze warm, ervaren en had ze een honingzoete stem als ze Lily voorlas.

Maar ik wist dat niemand, hoe gekwalificeerd ook, ooit zo goed voor mijn baby zou zorgen als ik. Daarom geef ik mezelf gedurende de dag vijf minuten de tijd om live borstvoeding te geven. Ik gaf mezelf de tijd om vijf minuten naar Lily en Helen te kijken voordat ik de app sloot en verderging met mijn dag.

En aan het begin? Alles verliep heel goed.