Als u insuline- of leptineresistent bent (overgewicht, diabetes, hoge bloeddruk of een hoog cholesterolgehalte), wat ongeveer 80 procent van de Amerikanen is, is het verstandig om uw fruitconsumptie te beperken. Over het algemeen raad ik aan om uw fructose-inname te beperken tot maximaal 15 gram per dag, ongeacht de bron, inclusief heel fruit. Een tabel met het fructosegehalte in veelvoorkomend fruit vindt u hier. Als u niet insuline- of leptineresistent bent (normaal gewicht zonder diabetes, hoge bloeddruk of een hoog cholesterolgehalte) en
regelmatig zware fysieke inspanning levert of fysiek werk verricht, is het onwaarschijnlijk dat een hogere fructose-inname gezondheidsproblemen veroorzaakt. In dat geval kunt u waarschijnlijk meer fruit eten zonder er al te veel over na te denken.
Als je echter in categorie twee hierboven valt, kun je baat hebben bij wat extra verfijning. Fruit verhoogt nog steeds je bloedsuikerspiegel, en veel experts geloven dat dit de glycosylering van eiwitten bevordert. Mijn aanpak is daarom om over het algemeen fruit na het sporten te eten, omdat je lichaam suiker als brandstof gebruikt in plaats van je bloedsuikerspiegel te verhogen.
Als je een duursporter bent, kun je waarschijnlijk ook grote hoeveelheden fruit eten, omdat je lichaam het grootste deel van de glucose tijdens het sporten gebruikt in plaats van het als vet op te slaan. (Dat gezegd hebbende, geloof ik nog steeds dat atleten er verstandig aan doen om vetvriendelijk te eten in plaats van te vertrouwen op snelle suikers.)
Als je nog steeds niet zeker weet hoe streng je moet zijn, laat dan je urinezuurwaarden controleren en gebruik die als leidraad.
Diabetesmedicijnen verhogen het risico op hart- en vaatziekten.
Metformine, een medicijn dat de weefsels in je lichaam gevoeliger maakt voor insuline, is een van de meest voorkomende diabetesmedicijnen op de markt. Een nieuw onderzoek toont echter aan dat het gebruik van metformine bij mensen met hypothyreoïdie gepaard gaat met een verhoogd risico op een laag TSH-gehalte (schildklierstimulerend hormoon). 8 Een te lage TSH-waarde kan ernstige schade veroorzaken, waaronder hartproblemen zoals atriumfibrilleren, wat kan leiden tot hartfalen. 9 Onafhankelijk onderzoek heeft ook aangetoond dat de behandeling van diabetes type 2 met bloedsuikerverlagende medicijnen het risico op overlijden door hart- en vaatziekten en andere oorzaken juist kan verhogen. Onderzoekers beoordeelden: 10
De algehele resultaten van deze meta-analyse laten geen enkel voordeel zien van intensieve glucoseverlagende behandeling op de totale mortaliteit of cardiovasculaire sterfte. Een toename van 19% in de totale mortaliteit en een toename van 43% in de cardiovasculaire mortaliteit kan niet worden uitgesloten.
Deze risico’s zijn meestal onnodig, aangezien diabetes type 2 gemakkelijk omkeerbaar is zonder medicatie. Als je de korte versie wilt… Door bewerkte voedingsmiddelen simpelweg te vervangen door onbewerkte, biologische voedingsmiddelen met minder suiker en suikervormende koolhydraten – gecombineerd met een paar minuten regelmatige, intensieve lichaamsbeweging – ben je snel op weg naar omkering van diabetes. Bekijk mijn maaltijdplan voor een leidraad voor gezond eten en lees hier mijn plan voor diabetespreventie (en -management) voor meer informatie.
Een waarschuwing over bètablokkers en wetenschappelijke
misvattingen Bètablokkers zijn medicijnen die vaak worden gebruikt voor de behandeling van hoge bloeddruk en congestief hartfalen. Ze werken voornamelijk door te voorkomen dat de neurotransmitters noradrenaline en adrenaline (epinefrine) zich binden aan bètareceptoren, waardoor de bloedvaten verwijden en de hartslag en bloeddruk dalen. Tot voor kort adviseerde de European Society of Cardiology het gebruik van bètablokkers bij patiënten die een niet-cardiale operatie ondergingen. Eerder dit jaar berekenden onderzoekers echter dat deze richtlijn, die volgens hen gebaseerd was op « twijfelachtig en waarschijnlijk frauduleus onderzoek », in slechts vijf jaar tijd tot wel 800.000 sterfgevallen in Europa zou kunnen hebben veroorzaakt.11
De richtlijnen voor bètablokkers waren grotendeels gebaseerd op het onderzoek van een wetenschapper die in 2011 werd ontslagen wegens wetenschappelijk wangedrag en tevens voorzitter was van de commissie die de Europese behandelrichtlijnen opstelde. Je zou denken dat er, zodra dit bekend was, direct actie zou zijn ondernomen. Het duurde echter twee jaar voordat de ESC haar aanbeveling voor bètablokkers introk nadat het schandaal uitbrak. Het is ronduit schandalig dat bijna een half miljoen mensen onnodig zijn overleden door deze vertraging.
