Het begint subtiel. Op een dag realiseer je je dat je hem niet meer naast je ziet in je plannen – vakanties, pensioendoelen, zelfs de vakanties. Je merkt dat je dagdroomt over toekomstige momenten, maar in die dromen is hij afwezig. En vreemd genoeg voelt het op die manier vrediger.
Dit betekent niet dat je koelbloedig bent. Het betekent dat je hart op zoek gaat naar iets anders – misschien iets zachter, rustigers of trouwer aan wie je nu bent.
2. De ochtendvonk is vervaagd
Er was een tijd dat je wakker werd en met genegenheid omkeek, misschien naar voren leunde voor een ochtendkus of een gefluisterde grap deelde voordat de dag begon. Nu zijn die momenten veranderd in stilte – of erger nog, ergernis.
Je wordt wakker en in plaats van dankbaar te zijn voor zijn aanwezigheid, zucht je. Je komt de ochtend door, niet met genegenheid, maar met verplichting. En die subtiele afwezigheid van tederheid begint meer te steken dan je had verwacht.
3. Je voelt je beter alleen
Er was eens een tijd dat zijn afwezigheid je borstpijn deed doen. Je miste hem als hij weg was. Je kon niet wachten om van hem te horen of hem iets grappigs te vertellen dat je had gehoord.
Nu? Je hebt meer rust als hij er niet is. Je geniet van de rust. Je strekt je uit in bed. Je zet koffie speciaal voor jezelf en geniet van de stilte. En het is in die stilte dat een waarheid naar voren komt: je zou je in je eentje meer heel kunnen voelen.
4. Maaltijden samen zijn leeg
Ze zeggen dat eten liefde is – en voor veel stellen is het delen van maaltijden een heilige tijd om contact te maken, te lachen en een band op te bouwen. Maar wanneer de liefde begint te vervagen, begint zelfs dit ritueel hol aan te voelen.
Misschien kookten jullie vroeger samen, deelden jullie een fles wijn of bleven jullie na het eten aan tafel hangen. Nu hangt de stilte zwaarder dan welk gesprek dan ook. De vonk van vreugde is verdwenen uit je diners en vervangen door de doffe plof van routine.
