De waarheid, eenmaal onthuld, raakte vele ogen. Het was een pijnlijke herinnering aan onschuld, gevangen in het kruisvuur van volwassen onverantwoordelijkheid. Vanessa Gómez, de centralist die Liliana aan de lijn hield, kon het beeld van de moed en onschuld van het meisje niet loslaten. Ze bezocht Liliana in het ziekenhuis en bracht een nieuwe teddybeer mee ter vervanging van de oude, een symbool van troost en hoop.
Er kwam veel steun vanuit de gemeenschap en er werd hulp aangeboden aan Liliana en haar moeder. Nadat ze was gestabiliseerd, uitten ze hun diepe dankbaarheid voor de zorg die haar dochter had gekregen. Een lokaal gezin bood Liliana respijtzorg totdat haar moeder volledig hersteld was en gaf haar de liefde en zorg die ze nodig had.
Het verhaal van Liliana’s 112-oproep vond weerklank in heel Pinos Verdes County en werd een aangrijpende herinnering aan de kostbaarheid van het leven en het belang van waakzaamheid en mededogen. Te midden van de tranen was er ook hoop – hoop dat Liliana’s moed verandering teweeg zou brengen en een veiligere omgeving zou creëren voor alle kinderen in de gemeenschap.
Terwijl Liliana herstelde, voerden agenten een grondig onderzoek uit. Ze ontdekten dat Liliana’s vader en zijn vriend zich bezighielden met illegale activiteiten, waarbij ze middelen gebruikten die onbedoeld voedsel en water verontreinigden. Het was een tragisch voorbeeld van nalatigheid en roekeloosheid, waardoor de onbedoelde slachtoffers het meest kwetsbaar waren.
