De les die mijn zus achterliet
Ik dacht dat ik mijn zus kende. Ik dacht dat ze gewoon een monteur was die van harde muziek en vette handen hield.
Maar ze was meer. Ze was een stille kracht die levens weer aan elkaar knoopte zonder ooit om dank te vragen.
Nu, wanneer ik het gerommel van motoren over Route 9 hoor, glimlach ik. Want ik weet dat ze er nog steeds is, in elke motor die ze heeft aangeraakt en in elke persoon die ze heeft geholpen.
Ze had geen schijnwerpers nodig. Ze had geen erkenning nodig.
Ze moest gewoon rijden.
En op de een of andere manier is ze er nog steeds, zelfs nadat ze weg is.
✨ Soms dragen de stilste mensen de luidste nalatenschap met zich mee. Deel dit verhaal als je gelooft in het eren van degenen die zich stil, fel en zonder iets terug te verwachten, laten zien.
