Puistjes op het gezicht kunnen variëren in grootte, kleur en vorm en zijn meestal onschadelijk. Het is echter belangrijk om uw arts te raadplegen als u merkt dat de knobbel groter wordt, bloedt of van uiterlijk verandert. Dit artikel helpt je bij het identificeren van veelvoorkomende puistjes op je gezicht die niet door acne worden veroorzaakt.
Hypertrofie van de talgklier: vergrote talgklieren.
Hypertrofie van de talgklier kan op acne lijken, maar wordt eigenlijk veroorzaakt door vergrote talgklieren. Deze klieren produceren talg, dat de huid hydrateert. Naarmate ze groeien, kunnen er zachte of harde vlekken van witte, gele of vleeskleur verschijnen. Hormonale schommelingen zijn een veel voorkomende trigger.
Deze aandoening komt meestal voor bij mensen ouder dan 40 jaar. In tegenstelling tot gierst hebben deze knobbeltjes vaak een kleine inkeping aan de binnenkant. Omdat talgklierhypertrofie soms kan lijken op basaalcelcarcinoom, is het belangrijk dat eventuele verdachte knobbeltjes door een arts worden onderzocht.
Hoewel het meestal onschadelijk is en geen behandeling vereist, kan het worden verwijderd als het hinderlijk wordt. Mogelijke behandelingsopties zijn onder meer lokale medicatie of een procedure die elektrocosificatie wordt genoemd. Huidverzorgingsproducten die niacinamide, retinol of salicylzuur bevatten, kunnen ook helpen hun zichtbaarheid te verminderen.
Syringomen: tumoren van de zweetklieren.
Syringomen zijn goedaardige gezwellen die uit zweetklieren groeien. Ze verschijnen meestal als kleine, harde, ronde bultjes die vleeskleurig of lichtgeel zijn. Ze komen meestal voor in clusters rond de oogleden, maar kunnen zich ook ontwikkelen op het gezicht, de oksels, de borst, de navel of de vulva. Deze knobbeltjes zijn meestal vrij klein – ongeveer één tot drie millimeter – en verschijnen vaak tijdens de puberteit. Ze komen vaker voor bij vrouwen.
Deze aandoening is het gevolg van de overmatige groei van cellen in de zweetklieren, die de lichaamstemperatuur reguleren door zweet te produceren. Deze overgroei kan worden veroorzaakt door een aantal factoren, waaronder genetica, fysieke activiteit, hoge temperatuur, stress of comorbiditeiten.
